Zašto je Aleksandar Vučić citirao Izetbegoviću u Mostaru Mešu Selimovića?

Piše: Sead Zubanović

Zašto Srbija toliko voli Mehmeda Mešu Selimovića pa je pri susretu sa Bakirom Izetbegovićem u Mostaru, dokazani neprijatelj Bosne i Bošnjaka, Aleksandar Vučić, citirao nekoliko njegovih rečenica?

Deklarisani četnik koji je za skupštinskom govornicom u Beogradu rekao da za svakog Srbina treba ubiti sto Muslimana, Šešeljev učenik za koga se zna da je sa Jevrejskog groblja pucao po Sarajevu, zaljubljenik je Selimovićevih književnih djela.

Otkud ta velikosrpska ljubav prema jednom Mehmedu? Zašto je ime Meše Selimovića tokom agresije na BiH nosila jedna četnička brigada? Iz kojeg razloga je, pored toliko srpskih književnika, najveća književna nagrada u Srbiji naslovljena njegovim imenom?

I zadnji nepismeni Bošnjak nakon ovog mostarskog događaja mora staviti prst na čelo i dobro se zamisliti. Šta je razlog da se u Sandžaku, za razliku od svih eminentnih historijskih bošnjačkih ličnosti, jedino imenom Meše Selimovića mogu nazvati ulice ili škole?

Zašto je tog čovjeka svojevremeno Nikola Koljević, prvi potpredsjednik genocidne tvorevine zvane RS, nazvao najvećim nerođenim Srbinom? Odgovor je sasvim jednostavan. U književnim nedjelima, „Derviš i smrt“ kao i „Tvrđava“, potpisanim njegovim imenom, tadašnji muslimani su nazvani otpadnicima od svoje vjere, naravno srpske i iz tog razloga su, kako kaže pisac, prezreni od svoje braće, tada nepostojećih Srba.

Kao takvim, po Selimoviću osnovano, negirano im je pravo na jezik, naciju i državu. U tim knjigama piše da se od Bosanca možeš svemu nadati, da godinama živi kao pametan čovjek, a onda sve učini da bi dokazao da je budala?! Takođe, tu je napisano da je Bog Bošnjake obilježio pa smo po prirodi zli, uvijamo se, krijemo, lažemo, mislimo samo na današnji dan i samo na sebe, svoju sreću vidimo u tuđoj nesreći. Nemamo ponosa, nemamo hrabrosti. . .

Najugledniji Bošnjaci tog vremena, su po Meši pijanci, pederi, gluhi, ovisnici od opojnih sredstava (afijuna), a bošnjačke žene su grozno amoralne i neopisivo ružne. Ezan autora podsjeća na zavijanje psa, a obavljanje namaza, klanjanje, je po njemu uzaludno udaranje čelom od pod! Pomenute formulacije su sigurno bile jedan od većih povoda da Dobrica Ćosić, najznačajniji ideolog velikosrpskog fašizma, kaže da su: „Prijateljski odnosi između mene i Meše, kao i naših porodica bili prisni, rođački, bratski. . . “

Sve ovo gore navedeno je sigurno bio razlog da je predsjednik Srbije Vučić naučio napamet i citirao članu Predsjedništva BiH, Bakiru Izetbegoviću, pri njihovom susretu, par rečenica iz Selimovićevih knjiga. Bila je to u stvari poruka Bošnjacima da oni, upravo onakvi kakve su ih opisivali Meša, kao i Andrić, najviše odgovaraju srpskoj politici. U velikoj Srbiji bi uvijek bilo mjesta za glupog Muju, Sulju, Fatu, Hasu i Husu kao što ga ima i u moru viceva koji se širom Balkana pričaju, „normalno“, na naš račun.

P.S. Meša Selimović je ovako formulisao Islam: Kur'an je za mene pokušaj ljudskog stremljenja da se dokaže postojanje apsulutne istine u koju ja ne vjerujem!

(92)