Iako se odnosi između Italije i Francuske tradicionalno opisuju kao dobri, saradnja između Giorgie Meloni i Emmanuela Macrona nije na zavidnom nivou, a premijerka Italije bi za francuskog predsjednika mogla i u narednom periodu predstavljati pravu noćnu moru.
Naime, uoči izbora za Evropski parlament koji bi se trebali održati 2024. godine, magazin Politico analizirao je rast i uspjeh italijanske premijerke koja se opisuje i kao liderka koja bilježi rast i na evropskoj sceni.
“Tenzije između Macrona i Meloni su više puta bile prisutne nakon što je premijerka preuzela vlast u Italiji, a migracije su bile tačka žarišta. Osim migracija, brigu za Pariz predstavlja i uspon Meloni na evropskoj sceni. Izgleda da krajnje desničarska premijerka postane najprepoznatljivije lice desnice u Evropi predstavljaju ozbiljan problem za Macronovu stranku”, piše Politico.
U ovim trenucima, za Macronovu vladu važnije je nego ikada da vlada koju predvodi Giorgia Meloni ne bude tako uspješna.
“Macron i saveznici se boje da bi uspjeh Meloni mogao biti ‘zarazan’ i da će dodatno oslabiti francusku vladu. Francuzi su prestrašeni idejom da bi s desni centar u Francuskoj mogao ujediniti i u Francuskoj realizovati ono što se dogodilo u Italiji”, rekao je Nicola Procaccini, europarlamentarac iz italijanske stranke Braća Italije čija je predsjednica upravo Meloni.
Tenzije na relaciji Macron – Meloni intenzivirale su se nakon što su Italijani uputili brod za spašavanje migranata u Francusku, što je izazvalo kritike francuske vlade. Također, ministar unutrašnjih poslova Francuske izjavio je kako je Rim nesposoban da upravlja migracijama što je izazvalo dodatni bijes u vladi koju predvodi Meloni.
“Francusko-italijanski odnosi će stalno oscilirati između potrebe za zajedničkim radom na glavnim pitanjima i potrebe da se svaki od njih udalji te da se razlikuju po brojnim pitanjima, a sve iz domaćih političkih razloga”, rekao je analitičar Mark Lazar za Politico.
U međuvremenu, pazeći da je ne porede sa Le Pen, Meloni je postepeno napustila radikalni antifrancuski i anti-EU narativ koji je koristila prije dolaska na vlast.
“Uprkos prepirkama sa Briselom, italijanska lidera zauzela je pro-EU stav, stala na stranu NATO-a zbog ruske invazije na Ukrajinu te tvrdi da njena stranka ne koketira sa fašističkom prošlošću Italije”, navodi se u analizi.
(Klix)
(25)